De weg naar Pindaya was een slecht geasfalteerde afgewisseld met grind en zand. Een rode omgeving in de bergen. We hobbelden alle kanten op in de auto. Na ruim 1,5 uur hobbelen kwamen we aan bij de berg waar een groot bouwwerk tegenaan gebouwd is, inclusief lift. Na wederom een slecht dollar briefje afgegeven te hebben voor de entree en 300 Kyat voor de fotocamera mochten we de grot binnen. Deze grot staat vol maar dan ook vol met Boeddha beelden. Volgens onze informatie meer dan 8700 stuks. Bij 10 zijn wij gestopt met tellen. Het zijn er echt heel veel. Tussen de beelden door, die soms wel iets van elkaar verschillen, waren nauwe paden. Uiteraard moesten we weer bloot voets aangezien het een Pagoda is. Na de vakantie maar weer wat voetschimmel-zalf halen. Het was een grot gemiddeld 20 meter hoog en van top tot teen stond het vol, maar dan ook vol, met beelden. Jaarlijks worden er door mensen bijgeplaatst met een plaquette er bij. Hier hebben wij een uurtje rond gezworven.
Iets verderop, bij de oude ingang, was een klein Boeddhistisch dorp met een schooltje en een grote zittende Boeddha. Hier was zowaar helemaal niemand. Nog geprobeerd een Boeddhist op de foto te zetten maar ze draaien zich allemaal om. En ze zijn zo fotogeniek.

Vanmiddag te horen gekregen dat onze vluchten eindelijk bevestigd zijn. De vlucht van Heho naar Mandalay was blijkbaar vlak voor onze aankomst in Myanmar geannuleerd. We hebben nu 2 aparte vluchten dus hopen elkaar op het vliegveld van Mandalay weer tegen te komen. Dit was niet zonder slag of stoot geregeld maar uiteindelijk blijkbaar toch gelukt.

woensdag 14 november

Een wisselvallige dag hier in Myanmar. Vanochtend was het betrokken. Een dreigende lucht terwijl wij wat door de omgeving heen liepen. Kalaw ligt in de bergen en is bij uitstek een wandelparadijs door een oud 'Hill station' van de Engelsen. In de koloniale tijd hadden de Engelsen hier hun optrekjes aangezien het wat koeler is dan elders in het land.Wij vinden lopen best leuk maar een hele dag een trekking maken is wat overdreven. Terwijl we wat rondliepen door het achterland begon het nog verder te betrekken. Terug naar het dorp. Net op tijd aangezien het echt begon te regenen, wij hebben geen vakantie zonder regen! Het werd ook echt kouder waardoor we een jas aan hebben gedaan. Verder maar gewacht tot we opgehaald zouden worden richting het vliegveld.

Nu kwam de uitdaging om toch met z'n tweeën in 1 vliegtuig te belanden. Wij gebruikten onze charmes, lachen, vriendelijk doen en toen......... was het niet gelukt. Een uur na elkaar zouden we vliegen. Helaas. 15 minuten later kwam er iemand van Air Bagan naar ons toe. Toch samen op 1 vlucht. En nu hopen dat het ook goed gaat met de koffers.

Aangekomen in Mandelay kwamen we in een redelijk moderne Aankomsthal met zowaar een bagageband. Wij kozen band 1, ook aangezien diverse Myanmarezen hier naar wezen. En toen wachten. Het duurde even en af en toe werd er voor een 'local' een koffer van achteren gehaald. Maar de band ging niet lopen. Vervolgens zwaaiden de deuren open en kwamen de koffers 1 voor 1 naar binnen gereden door de afhandelaars. Zowaar ook onze koffers! De bagageband hebben we maar gelaten voor wat het was.

Onze chauffeur bracht ons naar Mandalay op een nieuwe 4 baans-weg. Onze chauffeur was volgens ons een afgekeurde piloot. Hij reed midden op de weg, de onderbroken lijn met reflectors te volgen. Een paar keer mistte hij bijna een wegversmalling maar we zijn in Mandalay!

Oja, het internet is heel traag hier, voor insiders: de 'Cloud' is echt sneller!!!! Wanneer we weer wat langer achtereen een verbinding hebben zetten we foto's op onze weblog.

donderdag 15 november

Mandalay in de ochtend was erg bewolkt, toch maar een eind gaan wandelen. Op weg naar een Teakhouten Monastier in west Mandalay. Helaas om te zeggen maar het is een vieze stad. Ook heel druk met scooters, motoren, auto's, pick-up trucks en vrachtwagens luid toeterend door elkaar heen, zonder enig ontzag voor een ander. Ook niet voor ons! Na een ruim half uur lopen aangekomen bij de Monastier. Opgericht door een rijke Chinees zo'n 100 jaar geleden. Een mooi gebouw in enigszins Chinese stijl. Als je 'Shwe in Bin Monastry' in Google intoetst vind je wellicht meer info. Zo ook voor: 'Mandalay Palace', 'Shwe Nan Daw Monastry', 'Alumashi Monastry', 'Kuthodaw Pagoda' en 'Sanda Muni Pagoda'. Hier zijn we in geweest in de middag. Op straat werden we opgepikt door een opdringerige Riksja-rijder. Aardige vent verder en hij heeft ons al fietsend rond geleid. Overigens is het voor ons toch moeilijk te begrijpen dat iemand dakloos is, zo ook onze gids. Hij leeft op straat om zijn vrouw en kind verderop in een dorp te blijven onderhouden. Ons geld komt dit keer dus echt goed terecht en niet bij de regering!

Het paleis was weer erg pompeus. Alle gebouwen staan leeg en veel goud wat er blinkt. De Shwe Nan Daw Monastry is een soort gelijk Teak houten gebouw als we vanochtend hadden bezocht. In de Kuthodaw bevindt zich het grootste boek van de wereld. Dit bestaat uit ontelbare stupa's met ieder een bladzijde (stenen plaat met schrift). De overige gebouwen waren weer een toevoeging aan onze Pagoda 'verslaving'. Bij het laatste bezoek aan een pagoda kwamen we 3 Belgische vrouwen tegen die morgen met onze gids een trip willen maken naar de oudere plaatsen ten zuiden van Mandalay. Dit was ook al ons plan dus gaan we met z'n 5-en.

Helaas begon het aan het eind van de middag weer te regenen net als in de ochtend. We zijn toen maar de minibar ingevlogen. Wij hebben trouwens begrepen van onze gids dat er een aardbeving is geweest in noord Myanmar en ook Mandalay, 4 dagen geleden. Hier hebben wij niets van gemerkt.